Utanmadan Yazıyorum... Hakikatten Hiç Mi Utanmıyorum?

        Evet arkadaşlar, abiler, ablalar ve pek sevgili kardeşler. Sizlerle son saygı çerçevesinde konuşmam muhtemelen bu girizgah ile sınırlı kalacak. Çünkü, dışarıda hayatı boyunca saygılı olup da salyangoz boku kadar değeri olmayan '' orospu çocukları '' (ki bu orospu çocukları terimini sıkça kullanacağım, orospu çocuğu deyip geçmeyin)  'nın kibiri altında ezildiğini gördüm. Her ne kadar günahsız olmasam da, o dayanağı olmayan kibirli ibneler tarafından suistimal edildim. En acısı da budur zaten. Aslında size bu yazımda kibir ve utanmazlık la ilgi bir iki kelam daha edecektim ama, saat 3 olmuş onu da yarına bırakalım. Neyse lafı uzatmayalım, bu blogda ben ve sevgili keçireyiz'le sizlere sınırsız Nutella şelalelerinin olduğu, bir yandan '' ay şöyle seviştim de seviştim '' diyen Puccaların size apple cihazlarıyla eritilmiş nutella servis ettiği bir dünya sunamasak da. Bir takım film eleştirileri, gerekirse futbol maçları, kısa hikayeler, kısacası hayata dair ne varsa sunmaya çalışacağız. O değil de hakikatten utanmadan yazacağız lan... Bu arada neden Gargamel diye soranlar varsa, derhal siktirsin gitsin.

Bu blog, yukardaki tabloya tepki olarak ortaya çıkmıştır.